Η πρώτη επαφή με την φωτογραφική μηχανή ήταν στο Δημοτικό, όπου με άφησε η μητέρα μου να αγγίξω τη φωτογραφική της μηχανή, μια Smena 8Μ. Το πρώτο που κατάφερα ήταν να “κάψω” το φιλμάκι! Το δεύτερο να την κάνω βίδες στην προσπάθεια μου να μάθω πως λειτουργεί. Από το 2012 είμαι ενεργό μέλος της φωτογραφικής ομάδας METAPolis και ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία.
Video stop motion 90% Φωτογραφία δρόμου 80% Σκηνοθετημένη φωτογραφία 95%Φωτογραφια
Γενικά
Δεξιότητες
Έκθεση Φωτογραφίας της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων. Έργο: Barren land
Έκθεση Φωτογραφίας της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων. Έργο: Still Life
Το video (link) δημιουργήθηκε για τη διαφήμιση του νέου site της Ιωάννας Λαμπροπούλου. Οι τοποθεσίες του video είναι στο Μαρούσι Αττικής.
Τα κοσμήματα πολυμερικού πηλού δια χειρός Liliana LK Kotur φωτογραφήθηκαν στη Μεθώνη Μεσσηνίας.
Έκθεση Φωτογραφίας της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων. Έργο: Marbleized
Έκθεση Φωτογραφίας της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Ελευσίνα.
Έκθεση Φωτογραφίας της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Έργο: Λήθη «Ξέχασα…»
Έκθεση Φωτογραφίας και video της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.
Έκθεση Φωτογραφίας της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Έργο: Carpe diem darling!
Έκθεση Φωτογραφίας της Φωτογραφικής Ομάδας «ΜΕΤΑpolis» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.
Projects
LOSS2017
Κείμενο: Είναι αυτά τα χωράφια που δε λένε να χορταριάσουν… Όσο και να ποτίζεις το χώμα, να το λιπαίνεις και να το φροντίζεις, παραμένει σκασμένο, άγριο και αποκρουστικό. Και το ερώτημα που γεννάται είναι αν το παρατάς στο έλεος του ή επιμένεις χωρίς καμιά εγγύηση για την έκβαση των πράξεών σου. Η αλήθεια είναι πως είτε φύγεις είτε μείνεις, πρέπει να αποδεχθείς το σφίξιμο στην καρδιά, διότι η απώλεια είναι μια τέχνη που απαιτεί εξαιρετική μαεστρία…
Desire2016
Δημιουργία video για το νέο site της IoannaLampropoulou (Τεχνική Stop Carré)2015
Φωτογράφιση κοσμημάτων2015
Truth & Lies2015
Κείμενο: Μην το βάζεις κάτω. Η συνεχής προτροπή για την παράταση της ζωής. Ένας διαρκής, σιωπηλός και βίαιος πόλεμος που έχει και αυτός τα τιμήματα του. Χάνεις την ανθρωπιά, τα συναισθήματά, αλλά τα πιστεύω σου εδραιώνονται. Τελείται μια σταδιακή μαρμαροποιήση παγώνοντας το κορμί και την καρδιά, αρχικά για να μη νοιώθεις τις πληγές και τελικά για να μην μπορεί να γίνει αναγέννηση των ακρωτηριασμένων μελών σου. Νίκησες!
ΜΥΗΣΙΣ2014
Just one2014
Κείμενο: Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη, «η έλλειψη μνήμης, το να ξεχνά κανείς (κάποιον/κάτι) Συνώνυμα: λησμοσύνη, λησμονιά, Αντίθετα: μνήμη, θύμηση»
Κατά τον Ησίοδο, «η θυγατέρα της Έριδας και μια από τις Ναϊάδες Νύμφες. Από αυτήν πήραν το όνομά τους μια πηγή και ένας από τους πέντε ποταμούς του Άδη, από τα ύδατα του οποίου έπιναν οι κατερχόμενοι νεκροί για να λησμονήσουν την επίγεια ζωή τους»
Πάντα ποντάραμε όλοι στη λήθη. Αυτή μαλακώνει το μυαλό και την ψυχή ώστε να μας πιάνει ο ύπνος το βράδυ. Ένα βήμα προς τη μεριά της και βυθιζόμαστε στην ευεργετική λησμονιά της. Έτσι και τούτη η χώρα… Όσο περνά ο καιρός τόσο γίνεται όλο και πιο έντονη η παράδοση άνευ όρων, η αποποίηση του θέλω, ονειρεύομαι και ελπίζω. Για να πάμε ένα βήμα μπροστά απαιτείται να θυμόμαστε που στεκόμασταν. Αλλά η μνήμη είναι “κακή”. Η μνήμη σκληραίνει και μισεί. Η μνήμη, ως επανάληψη του εαυτού της, έχει τα χαρακτηριστικά μιας ψυχικής συναισθηματικής και σωματικής εμπλοκής.
Αφήστε με να κολυμπήσω πράα. Αφήστε το χρόνο να κυλήσει ως το τέλος.
«Ξεχάστε με…»
Friday 132013
To video (link) που παρουσιάστηκε αποτελεί ομαδική δουλειά με θέμα «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο»
Living Thing2013
Κείμενο: Λήθη; Λήθη στα πάντα και στο τίποτα.
Όχι! Όχι, δε φταίει ότι μας ψεκάζουν. Φταίει το ότι έχουμε γίνει τόσο εγωιστές. Φταίει το ότι μας νοιάζει το “ένα”. Φταίει το ότι πρέπει να κάνουμε αγώνα δρόμου από το ξημέρωμα έως το σούρουπο και να κυνηγάμε ματαιόδοξα το αύριο.
Συνέπεια η απαξίωση… Στον πόνο του άλλου, στη στενοχώρια και τα προβλήματα του. Απαξίωση στην προσωπικότητα του, τα θέλω του και το είναι του.
Συνεργασία, συναδελφικότητα, εθελοντισμός… Αξίες ξεχασμένες. Θυσιασμένες στο βωμό του πεντάευρου.
Αγάπη μόνο για το τέλος! Το φινάλε έγινε ουτοπικός στόχος. Τα όνειρα που κάναμε παιδιά ένα τσαλαπατημένο, σκισμένο χαρτί έρμαιο του ανέμου στα στενά δρομάκια της πόλης. Μιας πόλης αδηφάγας που μας καταπίνει μονομιάς.
Instalove2013
27 Φεβρουαρίου, 2015